Sophy

Hier in China hoef je niet op zoek te gaan naar avontuur, het komt vanzelf op je pad zodra je wat onderneemt.
Zo zijn we erin geslaagd jarenlang contact te houden met Sophy, die we in 2010 ontmoetten en die toen een restaurant uitbaatte waar we regelmatig aten. Ook was ze in de weer met het ontwerpen van tassen en de verkoop daarvan via internet, een behoorlijk ondernemende tante....
Ze had ons in 2011 uitgenodigd bij haar ouders in haar geboortedorp voor het bijwonen van een lokaal feest, waar we ontzettend van genoten hebben.
We hebben de draad weer op kunnen pikken dankzij wechat, de chinese versie van whatsapp.
Een bezoekje plannen was niet lastig. We weten haar geboortedorp waar ze inmiddels woont te vinden.
We zouden bellen zodra we bij het ons bekende schoolplein in het dorp zouden zijn, want inmiddels is ze verhuisd en hebben we geen flauw idee waar ze woont.
Scooter aan de kant en bellen.........oeps, de telefoon bleek om de een of andere duistere reden niet te werken.
De wechat.......uh hebben we hier niks aan, geen internet......roaming aan/ uit .....noppes.
Gelukkig zitten er altijd een aantal dorpelingen onder de boom in de schaduw te kletsen, breien, kaarten etc. dus misschien weten die wel wie Sophy Zou is en waar ze woont.
Helaas bleek ze geen erg bekende dorpeling.
Goede raad is duur, terug naar huis dan maar en een nieuwe afspraak maken? Het leek de enig overblijvende optie.
Scooter gepakt......start niet.....start niet ......start niet......ook na tig keer en minuten later nog niet. Gelukkig zitten er altijd een aantal dorpelingen.......................maar niemand wilde zijn handen vuilmaken aan ons startprobleem.
Toen dook er een chinees op op een scooter die duidelijk te hulp was geroepen door de lokalen en op onze scooter afstevende, hij probeerde het ding wel te starten, maar had helaas geen magische vingers.
Inmiddels dook er nog een chinees op een scooter op die zijn telefoon aan Ad gaf, deze jongen bleek de broer van Sophy te zijn en had haar aan de lijn.
Als er twee dingen tegelijk gebeuren loopt het vreemd door elkaar.
Sophy had het erg druk die dag, maar het werd Ad niet helemaal duidelijk wat dat nu voor onze afspraak inhield.
En we hadden nog een scooter die niet startte.
Handen en voeten werken op zo'n moment veel beter dan een vertaalapp.
De chinees die geprobeerd had onze scooter te starten gebaarde mij achterop zijn scooter te stappen, maar ja, ik heb geleerd niet met vreemde mannen mee te gaan, dus dat deed ik niet....ga jij maar mee Ad.
Achteraf bleek dat hij naar een soort van garage was gereden om een "sleepkabel " op te halen, een rubberachtig lange band....
Het broertje van Sophy was inmiddels verdwenen...
Ad kwam terug en mocht nadat onze scooter met de "sleepkabel" was vastgemaakt erop plaatsnemen, maar ik ging niet achterop bij iemand die geen ervaring heeft met gesleept worden op een scooter, er zijn verstandige grenzen.
Onze chinees begreep mijn blikken kennelijk want hij stapte op onze scooter en wij mochten op de zijne erachteraan, ja,dat vertrouwde ik wel.
Bij de werkplaats zaten een hoop mannen te kletsen en te relaxen en er stonden een hoop scooters , een pooltafel , een klein formaat gokkast en een boom met schaduw eronder, dat was voorlopig mijn plekje......ook het broertje van Sophy was er...........
Half uurtje en wat yennen later hadden we een startende scooter en een kapot onderdeel, hiep hiep hoela, we kunnen weer.
Wij op weg en nee toch, het broertje van Sophy ging mee, gebaarde dat we hem moesten volgen een afslag op, maar wij hadden al besloten terug te gaan en reden zwaaiend door.....totdat we twee minuten later een auto tegenkwamen, raam open, HELLO.......Sophy! , gestopt, uitgestapt, omgedraaid en achter haar aan naar haar huis.
Toch nog een bezoekje gebracht en bijgekletst!
Niet op zoek gaan naar avontuur, het komt je gewoon tegemoet!